هجدهم تیر ماه هفتاد و هشت، روزی که شیطان هم از دست رژیم گریست!!!

اکنون که در آستانه 9 ساله شدن قیام خودجوش آزاد زنان و آزاد مردان 18 تیر ماه سال هفتاد و هشت هستیم، حس بدی دارم. در حالی که از خشم مشتهایم گره کرده است و بغض راه گلویم را گرفته احساس می کنم کاریست که از 9 سال پیش آغاز شده و هنوز به پایان نرسیده است، باریست که روی دوش همه ما ایرانی هاست. و مسئولیت به پایان رساندن این کار مهم به عهده تک تک ماست. همه ما ایرانی ها به دانشجویان آزادیخواه 18 تیر مدیونیم. چرا؟ چون به ما ثابت کردند که اصلاحات هم برای این حکومت توتالیته توهمی بیش نیست، چون با فدا کردن خویش به ما فهماندند که گریستن رژیم همه نیرنگ و فریب (گریه سید علی خامنه ای) است و با خون خود نشان دادند که پایه های رژیم وحشی و خونخوار جمهوری اسلامی آنقدرها هم که فکر می کنیم قوی نیست.

هموطن، مرگ دیر یا زود به سراغ همه ما خواهد آمد، پس چرا برای آزادی مبارزه نکنیم و اگر میمیریم چرا فدای راه آزادی نشویم؟ چرا همه ما آزاد اندیشانی همچون عزت الله ابراهيم نژاد، احمد باطبی و یا هزاران از جان گذشته دیگر نباشیم؟ مگر آرزوی همه ما چشیدن طعم خوشبختی و سعادت نیست؟ پس به یاد دانشجویان و بزرگ مردان و زنان آزادیخواه و از جان گذشته 18 تیر 78 ما هم برخیزیم، که شاید روزی سهمی از آزادی داشته باشیم...

و مطمئن باش اگر تو بخواهی آزادی در همین نزدیکی هاست، آیا صدایش را نمی شنوی!؟

امروز: 16 تیر 87