شاید این دو جمله بگوش همه آشنا باشد: که دسته ای (البته اکثریت) می گویند که محمد رضا شاه پادشاه خوبی بوده است. و البته دسته ای دیگر به دلایلی می گویند که محمد رضا شاه، پادشاه خوبی نبوده است. به نظر من از نظر وضعیت سیاست خارجی، اقتصادی و اجتماعی، وضعیت ایران در دوران رژیم گذشته بسیار عالی بود (خواهش می کنم تا آخر مطلب مطالعه کنید و از قضاوت عجولانه بپرهیزید) ولی من معتقدم که وضع سیاست داخلی رژیم گذشته چندان جالب نبود و آزادی بیان تا حد زیادی کم بوده و مردم به راحتی نمی توانستند در عرصه سیاسی مشارکتی داشته باشند. و تا جایی که اگر نویسنده ای بر ضد دین یا رژیم حکومتی مطلبی می نوشت مشکلات زیادی مثل شکنجه، زندان و یا حتی اعدام در انتظار وی بود، و کاملا مشخص است که آزادی در این زمینه نامطلوب بوده است و حتی در آن زمان نیز چون قانون اساسی کشور تا حد بسیار زیادی بر اساس مذهب اسلام نگارش شده بود، ناچارا اگر کسی اظهار عقیده ای در مورد دین هم می کرد بالاخره چند تا آخوند دادشون بلند می شد و دولت (شاید از روی ترس) به طرفداری از آخوندها می پرداخت.
به هر صورت من در این پست در مورد این موضوع که آیا شاه خوب بود یا نبود یا فلان کار را کرد یا نکرد، نمی خواهم صحبت کنم، ولی می خواهم بگویم که با فرض اینکه محمد رضا شاه از هر لحاظ خوب بوده و حکومتی عادلانه داشته، آیا زمانی نمی رسید که بالاخره در نسل های آینده ی این پادشاه عادل، پادشاهی بر ایران حکومت می کرد که همانند پدر یا پدران خود عادل و مقتدر نباشد؟ و در نظر داشته باشید که دقیقا ضعف نظام سلطنتی در همین جاست. یعنی از آنجا که نظام حکومت شاهنشاهی طوریست که از پدر به فرزند می رسد، پس به جایی ختم می شود که ممکن است در نهایت فرزندی از این نسل، شاه شود که به بدی خیلی از پادشاهان قبل از دوره پهلوی (فرض گرفتیم که محمد رضا شاه و پدرش خوب بودند) ایران باشد. و ما باید بدانیم که هیچ وقت یک نفر نمی تواند برای یک کشور مستقلا تصمیم بگیرد و مردم گوش به فرمان او باشند. همانطور که اکثر اوقات یک نفر نمی تواند از اداره کردن خانواده خود که کوچکترین بخش جامعه است برآید چه رسد به یک ملت! ولی همیشه در این اندیشه ام که ای کاش هرگز انقلاب اسلامی در ایران صورت نمی گرفت (که حقیقتا خواست واقعی مردم نبود و شاید خواست بعضی از کشورها بوده باشد) و مردم به جای سعی در تغییر رژیم به محمد رضا شاه فشار می آوردند تا حکومت را بدست مردم بسپارد و خود مانند ملکه انگلستان یا امپراطور ژاپن بصورت نمادین و تشریفاتی پادشاه ایران باشد و کوچکترین دخالتی در سیاست و اداره کشور نداشته باشد و مردم ایران به یک حکومت دموکرات می رسیدند. ولی افسوس که این برگ از تاریخ ایران و جهان اینگونه برگشت و ما در نظامی ظالمتر و خوانخوارتر از تمامی حکومت های قبلی ایران گرفتار شدیم. و البته برای تبدیل نظام سلطنتی به جمهوری اسلامی اشتباه کردیم، ولی به عقیده من خواست های دسته ای از مردم برای کناره گیری شاه و ایجاد حکومت دموکراتیک اشتباه نبود. و سرانجام علی خامنه ای، پادشاه ایران شد!
به هر صورت من در این پست در مورد این موضوع که آیا شاه خوب بود یا نبود یا فلان کار را کرد یا نکرد، نمی خواهم صحبت کنم، ولی می خواهم بگویم که با فرض اینکه محمد رضا شاه از هر لحاظ خوب بوده و حکومتی عادلانه داشته، آیا زمانی نمی رسید که بالاخره در نسل های آینده ی این پادشاه عادل، پادشاهی بر ایران حکومت می کرد که همانند پدر یا پدران خود عادل و مقتدر نباشد؟ و در نظر داشته باشید که دقیقا ضعف نظام سلطنتی در همین جاست. یعنی از آنجا که نظام حکومت شاهنشاهی طوریست که از پدر به فرزند می رسد، پس به جایی ختم می شود که ممکن است در نهایت فرزندی از این نسل، شاه شود که به بدی خیلی از پادشاهان قبل از دوره پهلوی (فرض گرفتیم که محمد رضا شاه و پدرش خوب بودند) ایران باشد. و ما باید بدانیم که هیچ وقت یک نفر نمی تواند برای یک کشور مستقلا تصمیم بگیرد و مردم گوش به فرمان او باشند. همانطور که اکثر اوقات یک نفر نمی تواند از اداره کردن خانواده خود که کوچکترین بخش جامعه است برآید چه رسد به یک ملت! ولی همیشه در این اندیشه ام که ای کاش هرگز انقلاب اسلامی در ایران صورت نمی گرفت (که حقیقتا خواست واقعی مردم نبود و شاید خواست بعضی از کشورها بوده باشد) و مردم به جای سعی در تغییر رژیم به محمد رضا شاه فشار می آوردند تا حکومت را بدست مردم بسپارد و خود مانند ملکه انگلستان یا امپراطور ژاپن بصورت نمادین و تشریفاتی پادشاه ایران باشد و کوچکترین دخالتی در سیاست و اداره کشور نداشته باشد و مردم ایران به یک حکومت دموکرات می رسیدند. ولی افسوس که این برگ از تاریخ ایران و جهان اینگونه برگشت و ما در نظامی ظالمتر و خوانخوارتر از تمامی حکومت های قبلی ایران گرفتار شدیم. و البته برای تبدیل نظام سلطنتی به جمهوری اسلامی اشتباه کردیم، ولی به عقیده من خواست های دسته ای از مردم برای کناره گیری شاه و ایجاد حکومت دموکراتیک اشتباه نبود. و سرانجام علی خامنه ای، پادشاه ایران شد!
ولی آیا ما لیاقت بدست آوردن آزادی و دموکراسی را نداشتیم یا اینکه برای بدست آوردن آن تلاش نکردیم!؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر